günün sonunda yatağa bir cenin pozisyonunda uzandığında. gelmiş geçmiş ne varsa beynime üşüşen ne varsa benimle birlikte neden uyumak istiyorlar. işiniz gücünüz yok mu allah aşkına. beni rahat bırakın modundan çıkmıştım oysa. dengem bile kalmamıştı ki bozasınız, deyip duruyordum. sakinlik arıyordum. ne kadar da boş bir çaba. günün sonunda değil artık. gecenin ucunda. sırtını kalorifer sıcaklığına dayamış elinde bir bardak suya odaklanmış, göz ucuyla pencereden dışarı bakakalmış. arabalar geçiyor ve gece ışıkları. karanlığı yaran soğuk bir sessizliğe öykü bırakmış yoldan geçen aceleyle yürüyen. doğrulup nereye gideceğimi kestiremiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder