Unutma Bahçesi
1. öğle namazının farzını kılıp selam verdikten sonra teşrik tekbiri getirmeyi unuttum. ayağa kalkıp sünnete niyetlenince aklıma geldi. öyle getirdim tekbiri.
2. babaannemin tansiyonunu bir de bizim evdeki aletle ölçmeyi düşündüm bizimkini götüreyim dedim. Unuttum.
...
gemerek'ten arkadaşım A. rüyamda bir ağacın altında yün çırpıyordu.
...
kongre lisesi'nin pansiyonunun bahçesinden gelen iğde kokusu. çok güzeldi.
üniversiteden arkadaşlarımı görüyorum rüyamda. bir havuz kenarı. . havuzdan çıkıp yanıma geliyor. üç beş kişiyiz. sohbet çok güzel. acaip mutluyum. yıllar sonra böyle bir rüya görmek iyi hissettirdi.
...
sevdiğim bir yayınevi varmış. ve beklediğim bir kitabı yayımlamışlar. hatta yayınevi sivas'ta açılmış. adresini öğrenip yerine gidiyorum. harika bir atmosferi var. hep gelirim buraya diyorum. kitapla ilgili bilgiler alıyorum. geri dönerken yakın bildiğim bir arkadaşımla karşılaşıyorum. uzun zamandır görüşmediğimizi biliyorum. elimi uzatıyorum sıkmak için. ama karşılık vermiyor. elim havada kalıyor. yanından çekip gidiyorum. sesleniyor ama arkama dönüp bakmıyorum bile. kötü hissettirdi.
...
unutmak üzerine bir günlük tutmak istiyorum. unuttuğum şeyleri yazmak için. anahtarı unutmak evden çıkarken çöpü unutmak gibi.
...
sabah beş buçuk ile sekiz buçuk arasında zamanın uzadığını hissediyorum uyurken. uykumu iyi alayım diye vakti bana genişletiyor. şükür.
*
kitabevinde mezun olduğum sene memlekete döner dönmez yaşadığım o sıkıntılı süreci anlattım. anlatırken bile kendimi kötü hissettim.
*
esentepe camii. heyecanlandım. yıllar sonra. çocukluğum. o havayı teneffüs ettim. arabaya bindim. ağlayan çayır çalmaya başladı. tabii ki gözyaşlarımızı bitti mi sandın. hayat acaip bir şeymiş.
*
kendimi yorgun hissediyorum. garip bir koşturmaca. güya boş günümdü. hiçbir zaman dolu dolu geçmiyor. boş gün olmasa daha iyiymiş.
*
...
antoine de saint exupery'nin "insanların dünyası" kitabını bitirdim ders aralarında. gece uçuşu'nu sevmiştim. o kitap gibi güzel bir tat bıraktı bende. gökyüzü, çöl, fırtına, deniz, kargo pilotlarının belirsizliğe akan kederleri ve kaderleri. arkadaşlıklar, kayıplar, yine de mesleğin büyüsü ile gökyüzündeki bu mesleğe duyulan aşk ya da ekmek mücadelesi. bir yandan en önemlisi o içsel yolculuklar. uçak gökyüzünde süzülürken, varoluş mücadelesi de zihinde süzülüyor. sorgulamalar bitmiyor. çöldeki ve çölleri geçmek isteyen insanların dünyası.
...
"Casablanca'da, Dakar'da ye Buenos Aires'te bir masanın etrafında toplanıldığında, uzun yıllar süren sessizliğin ardından yarım kalmış sohbetler kaldığı yerden devam eder, eski anılar yad edilir. Sonra dağılır herkes. Dünya böyle ıssız ve böyle zengindir işte. Bu mesleğin bizi günbegün götürdüğü o ulaşılması zor gizli bahçelerle doludur. Hayat belki bizi birbirimizden uzaklaştırır, birbirimizi düşünmekten alıkoyar, ama nerede olduğunu bilmesek de arkadaşlarımız bir yerlerdedir. Unutulmuş ve sessizdirler, ama sonsuza dek sadıktırlar! Olur da yollarımız kesişirse keyiften şiddetle tutup sarsarız birbirimizi omuzlarımızdan! Şüphesiz biz beklemeye aşinayızdır..."
"Ama falanca arkadaşımızın berrak kahkahasını bir daha asla duyamayacağımızı, bu bahçenin bize sonsuza dek kapandığını yavaş yavaş anlarız. İşte o zaman yürek parçalamayan, fakat acı veren gerçek yasımız başlar."
Aslında hiçbir şey, ama hiçbir şey yitirilen bir arkadaşın yerini dolduramaz. Yoktan var olmaz eski bir arkadaş. Hiçbir hazine, ortak anılar kadar, birlikte geçirilen çetin saatler kadar, beraber yaşanılan onca küslük, onca barışma, onca kalp atışı kadar kıymetli değildir. Böyle arkadaşlıkları yeniden kurmak mümkün değildir. Bir meşe fidanını dikip hemen gölgesinde dinlenmeyi ummak boşunadır.
"Hayat böyledir işte. Önce yıllarca fidanlarımızı ekeriz, zenginleştiririz kendimizi; ama sonra yıllar geçer, geçip giden zaman yapacağını yapar ve kırar geçirir ormanımızı. Arkadaşlar bir bir gölgelerini de alıp giderler aramızdan. Ve yasımıza, yaşlanmanın verdiği gizli pişmanlık karışır." 28
Red Bike in the Woods - Tita Secchi Villa , 2012. Italian, b. ?