"Erzurum sokakları dar ve dolambaçlı. Evlerse bir hayli yüksek. Nüfusu kalabalık ancak dükkânlar kapalı. İki saat kadar dolandıktan sonra karargâha döndüm. Seraskerle birlikte karargâhta, esir alınan dört paşa daha vardı. Kara kuru bir ihtiyar olan paşalardan biri fena hâlde konuşkandı, bizim generallere hararetle bir şeyler anlatıp duruyordu. Beni fraklı görünce kim olduğu mu sordu. Puşçin de beni bir şair olarak tanıttı. Paşa hemen elini göğsüne götürüp eğilerek selam verdi ve çevirmen aracılığıyla şöyle dedi:
"Bir şairle karşılaşmak hayra alamettir. Şair dervişin kardeşidir. Onun şu dünyada ne yurdu vardır ne de malı mülkü... Biz faniler şan şöhret, para pul ve iktidar peşinde koşarken o, yeryüzünün hükümranıyla aynı hizada durur, karşısında herkes saygıyla eğilir."
Paşanın bir doğulu edasıyla sarf ettiği bu sözler ve selamlama şekli doğrusu hepimizin çok hoşuna gitti."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder