karınca

kaçak bir misafirim var. uzun zamandır bizimle birlikte yaşıyor. şehirde soğuk bir kış mevsimi yaşanıyor. buralarda yazları sıcak ve kurak kışları sert ve uzun geçiyor, demek isterdim. ama mevsimlerin değiştiğini söylüyorlar. bilim adamlarına pek güvenmem ama kahvehanelerde okey masalarında bile konuşuluyor olması söylentiyi gerçekçi kılıyor bence. kaçak misafirimizi üç hafta arayla banyoda gördüğümü söylemeliyim. ne zaman geldiğini bilmiyorum. boyutuna göre çok atak ki banyo gibi riskli bir ortamda yaşamayı nasıl başardı. aferin lan, dedim aferin sana. bu riskli ortamda ayakta kalma mücadeleni saygıyla selamlıyorum ve seni ayakta alkışlıyorum. sularla ne mücadeleler etmişsindir. dalgalara karşı kendine ne siperler bulmuşsundur. hayatta olduğuna göre sıkı birisisin. hayır aç kalmadın mı? çok merak ediyorum. akranların, kabilen, sosyal çevren nerde senin? ailen yok mu? buralarda ne işin var? bu soğukta hayatta kalmayı nasıl başardın? hikmet-i ilahi? böyle düşünürken kendi kendime dedim ki: bak ayak altında dolaşıyorsun. dalgınlığıma gelir üzerine basarsam üzülürüm. misafirimizsin sonuçta. ne yapabilirim senin için? en güzeli seni banyodan çıkarıp salona taşımak olacaktır. salon pek kullanılmaz bizim evde. salon misafirler içindir. onlar da ayda yılda bir gelir. o geniş ferah ve sıcak (eh) mekan senin geçici yurdun olabilir. daha uzun seyahatler yapabilirsin. karlar eriyince yine karşılaşırsak seni toprakla buluştururum. ya da sen nasıl geldiysen yeniden gitmenin yollarını bulabilirsin...eveet şimdi salondasın. hadi hayırlı olsun yeni mekânın. kanepenin arkası ortadaki halıya göre daha güvenli n'olur n'olmaz. ekmek kırıntıları da bırakacağım. kal sağlıcakla. umarım kazaya kurban gitmezsin.