kış

Ses kışı. Ateş yırtıldı. Çarpıldık.

Ürktü insanı aşkıyla terleten kitap

Bir bağ vardı gitti Bağdat'tan öte

Çöktü bir akşam güne Şam'dan önce

Kurumuş üzüme de râzıydık çürüttün

Yaralanmış ayı kullanarak kızıl dağ

Soluğunu yollayarak zaman zaman üstümüze

Daralttın gençliğe ve bahara susamış gönlümüzü..

Baharı seller götürdü boğuldu yaz

Kırıldı kristal vakitler güz kadehi

Ne çok mezar taşları taşıyarak sırtında

Çıkıp gelmesini bildin ölüm tüccarı...

Ben ki ölümsüzlüğe ermiştim deşe deşe

Ülküleri düşünceleri düşleri insan çiçeğini

Aşmıştım kaç kere Hızır'la âbıhayatın kemerini

Geçip çılgın gerçeğe devirerek büyü mendireğini.

Şiir: Sezai Karakoç

Seslendiren: İsmet Özel

Müzik: Goodbye - Stories without words \\ Original by Jacob's Piano

Resim: Johan Christian Dahl, Man Mediating by the Sea, 1820

youtube alıntı: Şivekâr