...
uzun zamandır dostluk ve arkadaşlık kurduğum birisi bilerek ve isteyerek hayatımdan çekildi. ona bir şey yaptığımı düşünmüyorum. kıymet verdiğim birisiydi. pandemi öncesinde yavaş yavaş uzaklaştı. zorlamadım, sormadım nedenini. üzdü tabii bi güzel küfür de ettim içimden. yolu açık olsun napiim. ama rüyalarıma giriyor. sohbet ediyoruz, sokaklarda dolaşıyor, çay ocağında çay falan içiyoruz. olur ya bir gün karşılaşırsam; "kardeş senden bir ricam var rüyalarımdan da çekilirsen memnun olurum." diyeceğim :)
...
acildeki doktor diyor ki, ilaç kullanırsan bir hafta da, kullanmazsan yedi günde geçer." :) bir hafta dolmak üzere yeni yeni toparlıyorum.
...
iki kore dizisi. birini bitirdim diğeri de bitmek üzere. yurtdışında hemen hemen hiçbir yer kolay kolay iligimi çekmez. aman gidip göreyim gezeyim diye. kore'yi görmek istedim bu diziler yüzünden. umarım geçici duygulardır. :)
...
geçen cuma bahçede nöbet tutarken yanımdan renkli gözlü bir erkek geçti. bi an geçen kişinin benim ilkokul arkadaşım olduğunu farkettim. evet evet oydu. okullar bölgesinde çalıştığını başka bir ilkokul arkadaşım söylemişti ama böyle görünce anlık tanımam beni heyecanlandırdı. yolda görsem tanımam. öğrencilerime bahsettim. hocam gidin konuşun dediler. gittim omzuna dokundum. sen alparslan mısın? dedim. evet, dedi. sonra sen de hüseyin misin? dedi. beni tanıdığına sevinmiştim. otuz yıl sonra insan bir garip oluyor. öyle sarmaş dolaş olmadık tabii. hal hatır sorduk. onunla beşinci sınıf mezuniyetinde toplu sınıf fotoğrafımızda sarılmış bir şekilde poz vermişiz. telefonunu aldım. fotoğrafı gönderdim. teşekkür etti. çok garip bir gündü. cuma namazı çıkışı da tokalaştık.
...
murakami kesinlikle benim yazarım değil. evet değil.
...
güzel bir yol hikayesi var elimde. david park. "bilinmeyen ülkede yolculuk" iş bankası yay.
ali ural'ın "şairin şairleri" kitabı da bitmek üzere. keyifliydi. çok sevdim.
...
bir yılı geçti. çok geçti. hala şiir yok. burada dursun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder