hepsi bu

(sanki sadece o görsün diye güzel bir gül açmıştı) (34. sayfa)

...

"Bir yaz günü dalgalar da böyle toplanır, denge tutturamayıp dağılırlar. Toplanıp dağılırlar; ve bütün dünya, gitgide hareketsizleşerek, "hepsi bu" der sanki, sahilde güneşin altında yatan bedendeki yürek bile sonunda böyle der, "Hepsi bu" der. Artık korkma, der yürek. Artık korkma, der yürek, yükünü bütün kederler için içini çeken bir denize boşaltarak ve sonra yenilenir, başlar, toplar, bırakır. Ve oradan geçen arıya sadece beden kulak verir; çatlayan dalgaya; havlayan, uzaklarda havlayıp duran köpeklere." (45. sayfa)

...

"Yine de güneş ısıtıyordu. Yine de üstesinden gelebiliyordu insan her şeyin. Yine de hayat, günleri birbirine eklemenin bir yolunu buluyordu. Yine de, diye düşündü, esneyerek, yine de telafi edici şeyler vardı herhalde, yeni yeni farkına varmaya başlıyordu..." (72. sayfa)