dün büroda bardakları yıkarken Ç. diyor ki abi, geçmişte bulaşık yıkadığın baya belli. özlüyorum dedim, ilçeyi. hazırlık yapıp yola çıkmayı. bir buçuk saatlik yolculukta dağa taşa tepeye ovaya bakarak dinlediğim şarkılara dalmayı. hikayeler kurmayı. meğer o gidiş gelişlerde ne güzel birikiyormuşum. vardığımda arabadan inerken üzerime çöken o tatlı yorgunluğu. eşyaları almadan yaktığım o sigarayı. iki buçuk kat merdiven. cebimde anahtarı aramalar. sonra kapıyı açtığımda burnuma gelen o koku. benim olan bana ait bir his. kendi yaşanmışlığıma bıraktığım iz. eşyaları bir kenara koyduktan sonra çayın demlenmesini beklemek. o çatı katı balkonumda karanlığa uzun uzun bakarken köylerin karanlığı delen ışıkları. ilçenin sessizliği. garip. neden bunları yazdığımı da bilmiyorum. özledim dedim ama özlediğim başka bir şey olsa gerek.
...
roll dergisinin birinci sayısında cohen'e ait bir şiir. çok güzel.
...
çağrışımlarla yazabilirsin. zihni bir temizlik mi yapayım yani. hayır öyle değil. zihni temizlik ne demek ya. çok uyduruk durmuyor mu? ne biliim. çağrışımlarla yazmak deyince sağaltım falan aklıma geldi. havadan sudan gitmek veya klavyeye ne düşüyorsa. o zaman bildiğin gibi yap. bildiğim bir şey yok ki. bildiğim bir şey olsaydı... tamam tamam. kafa konforu denilen şey bir yazara, şaire gitmez. konfor sahibi birisi üretemez. kafa konforu bize göre değil. o yüzden yorgunluğunu atmak gibi düşün. zihnen, kalben yorgunsundur. peki, dur. sonra konuşabiliriz.
....
günlerce sezai karakoç'un hatıralarıyla dolaştım durdum. ikinci cilt devam ederken yaşadığımız üzücü durum. çok dua. atlatacak elbet. tadı tuzu kalmıyor yapıp ettiklerimin. bir şekilde ayakta kalma çabasıyla düşmemek için. daha dik güçlü durmak adına. ağlayabilsem iyiydi. ama uyku getirici yok mu? karakoç'un hatıralarını bitirdim. ama ben.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder