meşe odununun kokusu

1. byung chul han'ın "zamanın kokusu" kitabını bitirdim. nefis bölümler vardı. bazı kısımlar ise bana uzaktı pek içine girdiğim söylenemez. ama kitabın çok önemli bir yeri oldu benim için. zamanı gelirse duyurusunu yapacağım.

2. bugünlerde okuyup bitirdiğim kitaplar:

- ahmet haşim- frankfurt seyahatnamesi

- tolstoy- ivan ilyiç'in ölümü

- burhan sönmez- labirent

- gülşen funda- felgu

3. okumaya devam ettiğim kitap:

- refik halid karay- üç nesil üç hayat

4. başlayacağım kitap:

- mıgırdiç margosyan - gâvur mahallesi

.............

ahmet haşim'in kitabına bayıldım. tedavi için frankfurt'a yaptığı yolculuk ve frankfurt'taki günlerinden notlar içeriyor. seyyahı geçici bir şaire benzetmesi güzeldi. seyyah ile şair arasındaki akrabalıktan bahseder. ortak nokta harikulade hayaller. 

"seyahatin ödülü olan hayret"

"gerçi hayat, kitaba sığmayacak kadar geniştir fakat tekrarlarla doludur."

"almanya pembe ve büyük elmadır. fakat içi kurtludur."

....

günümüz kurmaca edebiyatından uzaklaşmak için tolstoy'a gittim. uzun zamandır bekliyordu. kısa klasikler, kısa miraslar, atıştırmalık gibi. okulda öğlen arasında veya nöbet esnasında koridor yürüyüşlerinde "dur sus geç içeri" uğultusunda küçük sığınaklar oluyor bu tarz kitaplar. "ivan ilyiç'in ölümü"de öyle oldu. kitabın etkileyici yönü şuydu. tolstoy kendisiyle girdiği derin hesaplaşma sonucu geçirdiği bunalımın ardından kaleme almış olması. bunalımından kurtulmuş mudur acaba?

kitabın altıncı bölümündeki "gaius bir insandır. insanlar ölümlü olduklarına göre gaius da ölümlüdür." önermesini ivan ilyiç'in kendiyle ilgili olmadığını ölümün kendisinden uzak sadece metinlerde yer alan bir kavram gibi düşünmesi çok çarpıcıydı.

........

burhan sönmez'in anlatımını çok beğendim. sıkılmadan okudum. yani zaman veya fırsat olsa da bir iki kitabını daha okusam diyorum bazı yazarların. labirent'i ilçede bir arkadaşım için almıştık. ama ben okuyamadım diye bana verdi. iyi ki de vermiş. :) kitapta blues müziği yapan yirmi sekiz yaşında bir kahramanımız var. intihar girişiminden kurtuluyor ama bilincini kaybediyor. sonrası roman.

kitabı özetleyen cümle şu:

"gerideki hikayeniz ne olursa olsun belki bu dünyanın size ağır gelen bir yanından kurtulmak istediniz."

.......

gülşen funda'nın öykülerini beğendim. öykülerinin genel havasını düşününce ne güzel yapmış kendini çağdaşı olan hikayecilerden böylece ayırmış, dedim. çünkü konuları çok özgün. masalların, arkaik dillerin, sembollerin, efsunların, muskaların, gizemli ormanların ve büyüler dünyasının sınırlarında gezdirdi bizi. keşke diyorum, keşke öyküler daha uzun olsaydı. uzun ve az. seçtiği atmosfer ve konular uzun öyküye uygun bence. öyküleri çabucak bitiyor ya. bir eksiklik yarım kalmışlık hissi veriyor. yarım kalmak mı dedim. peki felgu ne demek?

...

görsel: mark rothko