Marcel Proust’un “Swanlar’ın Tarafı”nda gözüme çarpan bazı çiçek ve bitki isimlerini not aldım; ahududu, çimdik tarhunu, küpeçiçekleri, japonsarmaşığı, kınaçiçeği, hindibalar, akdikenler, çuhaçiçeği, düğünçiçeği, çayırpapatyası, kartopu çiçekleri, zambaklar, menekşe, kudüs gülü, leylaklar, latinçiçekleri, unutmabeni, cezayirmenekşeleri, glayöller, koyunpıtrakları, ökseköotu, stamen, çilek çiçekleri, yabangülleri, peygamberçiçekleri, yaseminler, mineçiçekleri, şebboylar, pembe akdikenler, evliyaotları, yoncalar, yapışkanotu, eğreltiotu, sarı düğünçiçekleri, nilüferler, japonmineleri, kırsefası, gül, frenkmenekşesi, süsenler, sardunya, gelincikler, cattleya (orkide), frenküzümleri, kuşkonmaz tarhı.
...
Tomris Uyar'ın, Gündökümü kitabında şiir hakkında söylediği şu cümle dikkate değer: “Şiirin neden edebiyatın ana kaynağı sayıldığı kolayca anlaşılıyor: hile, yalan, kaçamak kaldırmıyor şiir, dikişleri hemen görünüyor; sığındığı dünya görüşü de onu elinden tutmaya yeltenmiyor.” (Sayfa 125)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder