senden el etek çektiğim günlerde
uzuyor günler şaşırıyorum yolumu
senden çivit mavisi şenlikler kuruyorum; yollar kısalıyor
gitmek istediğim başka şehirlere
bilici; aldatmayan çocuklara sığınsam da
körleşiyorum gün içinde;
bir nokta bir öz kalıyor geride
susuzluğumun çaresi de sensin çıkmazlarımın
anahtarı da sende; yakamozla karışık denizi
geçtiğim denizleri de hep gençliğe yakın
hesaplayarak alnımı serin yeşil gecede
anıların; onların beni bıraktığı bu yerde
bir kırlangıç gölgesinin yitip gittiği yerde
sesimin seni bulduğu yerde
kumlarda yokolacak acı bir çizgi
sessizliğe değen iki göz
gibi yitip gideceğim bende..
levent sunal “biz neyi anlar”dan…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder